Hoe het allemaal begon

Het is zaterdagochtend, bijna kwart over 6 dus de trein vertrekt bijna, buiten staat mijn vader nog met m'n jas te zwaaien, of ik niks vergeten ben. Gelukkig kan mijn winterjas in Nederland blijven en zijn de zakken gewoon leeg. En dan begint de trein eindelijk weg te rijden, ik heb het koud en als in Utrecht de trein eindelijk een beetje warm begint te worden moet ik er ook alweer uit, want op Schiphol moet ik overstappen in de trein naar België. Dit betekend weer een koude trein en daarna een nog veel kouder station Mechelen, waar ik 25 minuten moet wachten. Gelukkig breekt na een minuut of 10 de zon door wat het wachten een beetje aangenamer maakt.

Tijdens het wachten bij de gate begin ik me af te vragen hoe zoveel mensen in vredesnaam in zo'n klein vliegtuig passen.. maar als we ingestapt zijn blijkt dat er zelfs nog 2 stoelen vrij zijn. 11,5 uur later land het vliegtuig dan op Phuket airport, nu begint het spannende gedeelte. Omdat ik een enkele reis heb geboekt kan ik niet bewijzen dat ik binnen 30 dagen het land uit ben, en mag ik geweigerd worden door de douane (bovendien verdien ik niet meer dan 20.000 USD per jaar, wat ook een regel is) Maar na een half uur in de rij te hebben gestaan en wat stempels later mag ik dan eindelijk Thailand in!

Zodra ik het vliegveld af loop staan er al genoeg mensen klaar die mij een taxi willen verkopen, maar ik besluit toch maar de minibus te nemen. Deze rijd met een gemiddelde snelheid van 120 km/u over de weg en haalt praktisch al het verkeer in.

Als ik aankom in het hostel blijkt mijn reservering niet bekend te zijn, gelukkig is dit geen probleem want er is nog genoeg plaats. Nadat ik mezelf geïnstalleerd heb ga ik op verkenning in Patong. Dit blijkt de grootste plaats op Phuket te zijn (terwijl je toch verwacht dat een plaats die zelf ook Phuket heet het grootste is) Maar al snel kun je zien dat het toerisme toch de grootste bron van inkomen is in Patong. Dat ligt aan een prachtig zandstrand en tropisch blauwe zee.. ..waar je niet in mag zwemmen omdat dit levensgevaarlijk is gezien het grote aantal waterscooters wat hier rondvaart. Bovendien zitten er in straat verschillende beautysalons en massageshops. Als tourist kun je hier dan ook niet langslopen zonder te worden aangesproken, gewenkt. 's Avonds wordt het allemaal nog veel leuker, dan openen de bars en restaurants zich waar volop gefeest kan worden onder het genot van een Thais biertje of cocktail en een paaldanseres.

Vandaag ben ik dan ook samen met een kamergenoot naar Phuket town geweest, iets wat volgens de lonely planet bestond uit veel meer cultuur omdat de meeste gebouwen gerestaureerd waren, helaas bleek dit wat tegen te vallen. Gelukkig hebben we wel een goedkope bootreis naar Ko Phi Phi geregeld, dit schijnt het mooiste eiland van Thailand te zijn dus ik ben benieuwd!

Na Phuket town kwam dan toch nog een stukje cultuur, de terugreis. Dit was in een typisch Thaise bus (een omgebouwde vrachtwagen met 3 in de lengte geplaatste hele lange banken). Vlak na vertrek was dit nog een aangename reis maar gedurende de reis werd ik steeds dichter naar mijn Thaise buurvrouw Amy geduwd door de vele mensen die onderweg nog instapten (onder andere een complete schoolklas, waarvan er onderweg nog iemand uit de bus viel.. die gewoon door reed). Amy vond dit overigens totaal niet erg maar na afloop hebben we toch maar besloten om ieder een andere kant op te gaan want je weet maar nooit wat zo'n "date" je hier gaat kosten...