Hello Sir, can I make a picture?

Vrijdagmiddag bezoek ik de Lotus tempel in Delhi. Het is nog steeds Onafhankelijkheidsdag, wat betekent dat half India op hetzelfde idee is gekomen. Ik loop langs de rij, die een paar honderd meter lang blijkt te zijn, en kom uiteindelijk bij de ingang. Hier komt een aardige Indiër naar me toe die mij in ruil voor een paar roepies meteen naar binnen kan krijgen. Na een paar rondjes in zijn tuctuc kan hij z'n vriendje toch niet vinden en ga ik maar achteraan in de rij staan. De Lotus tempel is een architectonisch hoogstandje en is een Bahai tempel. Dit betekend dat iedereen die in een god geloofd hier in zijn eigen god mag geloven. Op Onafhankelijkheidsdag betekent het vooral netjes achter elkaar in een rijtje staan terwijl je een rondleiding krijgt. Een aparte ervaring om Indiërs netjes in een rij te zien staan, normaal is het vooral een kwestie van dringen en voordringen.
Ik loop terug naar mijn hotel door het park. De traditie is dat iedereen op Onafhankelijkheidsdag gaat vliegeren, en er zijn ook flink wat vliegers te vinden in het park.

De volgende ochtend neem ik de trein naar Agra. Ik ga samen met Ryan en Niels. Hier bezoeken we 's avonds de Taj Mahal. De situatie is hier ongeveer hetzelfde als bij de Lotus tempel, héle lange rijen. Gelukkig is er ook dit keer een vriendelijke Indiër, en deze weet ons wél in ruil voor een paar roepies meteen naar binnen te krijgen. Ook binnen krijgen we voorrang, Buitenlanders moeten 10 keer zoveel betalen om de Taj Mahal te mogen zien. Hiervoor in ruil krijgen ze voorrang om de Taj Mahal van binnen te zien. Helaas valt de binnenkant flink tegen, er lopen héél veel mensen, en de verkeersstroom wordt gereguleerd door beveiligers. De stilte die bij een grafmonument hoort is ver te zoeken. Binnen is het een sauna, maar niemand mag van de bewakers naar buiten omdat er eerst mensen door de deur naar binnen moeten, dit resulteert in schreeuwende Indiërs en terugfluitende bewakers. Als we eenmaal naar buiten gaan is het iedereen voor zichzelf, en snap ik volkomen dat er mensen in dit land sterven door vertrapping.
Eenmaal buiten op het plein voor de Taj Mahal zijn vooral die drie blanken een toeristische attractie. Veel Indiërs willen met ons op de foto en wij moeten maar blij proberen te blijven kijken.

Zondag willen we een trein boeken naar Jaipur. Maar doordat we ons verslapen en een uur moeten wachten op ons ontbijt zijn we pas om twee uur op het treinstation. Hier blijken alle kaartjes al uitverkocht te zijn. De enige optie is de trein van 5 UUR 'S OCHTENDS de volgende ochtend. We besluiten toch deze maar te nemen.

's Avonds gaan Ryan en ik wat eten in het restaurant dat claimt het dakterras te hebben met het mooiste uitzicht op de Taj Mahal. (Toegegeven het was beter dan het uitzicht vanaf ons hotel). Het dakterras ziet er echter wat verlaten uit. Even later blijkt het dakterras zó verlaten te zijn dat een aap besloten heeft het aan zijn territorium toe te voegen. Hij springt wild op en neer op het dak. Als hij even later terugkomt besluiten we dat het goed is en vluchten we naar beneden. We komen al snel de restauranteigenaar tegen. Hij heeft een grote stok bij zich en vraagt of er een probleem is. Na wat aandringen van onze kant besluit hij de aap te sparen en eten wij ons avondeten beneden.

Vanochtend ging om vier uur de wekker voor onze trein naar Jaipur. Het grote voordeel van deze verstoorde nachtrust was dat we vandaag nog genoeg tijd hadden om Jaipur in te trekken. We zijn naar het Amber fort geweest. Een grote ommuurde stad met daarin een gigantisch kasteel. Alles is inmiddels verlaten (een groot deel van de huizen is inmiddels bos) Maar het kasteel is nog in goede conditie en hier kun je vrij doorheen lopen. We dwalen uitgebreid door het kasteel en bijna elke keer als we een Indiër tegenkomen moeten we op de foto. Hierna zijn we de stad nog even ingetrokken en morgen is het alweer tijd voor de volgende bestemming.