Drukte is maar relatief

Dinsdag was het dan eindelijk zover. Ik stap in een voor Nederlandse begrippen overvolle trein richting Schiphol. Zeven uur later stap ik het vliegtuig uit in een veel te warm Abu Dhabi. Het vliegveld blijkt inmiddels groter gegroeid te zijn dan waar het voor gebouwd is. Er zijn nieuwe gates in aanbouw maar tot die tijd staat er een rij door het halve vliegveld voor de rij die ik moet hebben. Eenmaal aangekomen in Delhi kan ik snel doorlopen bij de Douane, maar deze onverwachte meevaller blijkt opgelost te worden door een extra controlepost in te voeren om te kijken of je niks illegaals het land mee inbrengt. Er staat hier gelukkig een ambtenaar die mij er betrouwbaar uit vindt zien en ik mag hier doorlopen zonder door de scanner te hoeven.

Delhi blijkt meer chaotisch dan wat ik tot noch toe in Azië heb meegemaakt. Zodra ik in de taxi naar mijn hostel zit begint het orkest van toeters. Mijn taxichauffeur heeft een solo in dit orkest wat ons redelijk snel naar mijn hostel brengt. De volgende ochtend pak ik de metro naar het oude stadscentrum. Na hier wat verdwaald te hebben rondgelopen komt er een horde tuctuc chauffeurs op me af. Ze willen me allemaal heel graag naar het oude fort brengen en na een stevige onderhandeling ga ik mee met degene met de grootste tulband. Zodra we bij het fort zijn verteld hij me dat het fort gesloten is omdat het de volgende dag de onafhankelijkheidsdag van India is.

Gelukkig is de Jama moskee vlakbij, dus besluit ik hierheen te gaan. Hier krijg ik een sarong aan omdat mijn broek echt te kort is, en moet ik mijn schoenen uit doen. Vooral dit laatste is vervelend omdat de zon de hele dag op de rode stenen staat. Het mooiste van de moskee is toch het uitzicht dat je hebt als je op een van de minaretten staat. Eenmaal buiten loop ik nog wat door de Indische straten. Het verkeer rijdt hier als gekken, het stinkt verschrikkelijk en het is een rotzooitje, Als ik uiteindelijk uit het niets een grote natuurstenen trap zie besluit ik hier maar in de metro te stappen. Omdat het de dag voor Onafhankelijkheidsdag is, is het hier ook erg druk. Ik sta weer lang in de rij. Af en toe zijn er mensen die voordringen, maar deze worden snel teruggestuurd door soldaten met geweren waar ik bang van wordt. Een van deze soldaten zegt tegen mij dat ik beter in de andere rij kan gaan staan omdat dat sneller gaat, en zo kan ik toch nog een beetje voordringen.

's Avonds blijkt dat Moustache Hostel een perfecte plek is om nieuwe vrienden te maken. Dan ga ik naar bed. Vandaag is het Onafhankelijkheidsdag, Het hostel raadt ons af om naar buiten te gaan omdat bijna al het verkeer platgelegd is. We hebben straks een lunch met bijna alle gasten uit het hostel en daarna zie ik wel weer verder.